روشهای محو آثار نبوی در عصر اموی

نظر به اینکه پیامبر اعظم(صلی الله علیه وآله) در جامعه ای به رسالت مبعوث شد که در اثر فقدان جهان بینی و ایدئولوژی صحیح، روابط اجتماعی دچار مشکل جدّی بود و کینه، عداوت، رقابتهای ناسالم و کشمکشهای دائمی بین آنها جریان داشت. پیامبر اکرم(ص)در پرتو تعالیم اسلام، در مدتی نه چندان طولانی، آن جامعه منحط و گرفتار جهل و تباهی را متحول ساخت تا ناامنی، هرج و مرج، فساد اجتماعی و درگیریهای قومی جای خود را به وحدت، امنیت، برادری، محبت و ایثار داد. یکی ازآفات و آسیبهای مهمی که جریانهای فکری و فرهنگی به ویژه ادیان و شریعت های الهی را در طول تاریخ با مشکلات روبرو ساخته بدعت و جریانهای بدعت گذاربوده است . بارحلت پیامبراسلام در اثر تحولاتی که در جامعه اسلامی پدید آمد بنی امیه از جهالت مردم سوء استفاده کرده بر جامعه اسلامی مسلط شد ند. و با استفاده از امکانات وسیع جامعه نو پا و پیروز اسلامی، اصول وارزشهای نبوی و مکتب علوی را هدف قرار داده در صدد محو آن بر آمدند .در این پایان نامه قصد بر این است که شیوه های محو آثار نبوی در عصر اموی مورد بررسی قرار گیرد . این پایان نامه به روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر تحقیقات کتابخانه ای و استفاده از منابع صورت پذیرفته است. تطبیق و تحلیل منابع اصلی ، جمع آوری اطلاعات و ساماندهی آنها و تجزیه و تحلیل و سرانجام استنتاج آنها،روش تحقیق در این پایان نامه بوده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده آن است که این شیوه ها عبارتند از : تبدیل خلافت اسلامی به سلطنت استبدادی و موروثی،سپردن پست های حساس به افراد نالایق،ترویج فرهنگ جبر و سکوت وتسلیم ، تجدید عصبیت های جاهلی و تفاخر قبیله ای و نژادی ،کشتار دسته جمعی بی گناهان،عمل ناجوانمردانه مسمومیت و کشتن چهره های برجسته انقلاب و رقبای سیاسی، لعن علی بن ابی طالب علیه السلام،تحریم ذکر فضایل علی(ع) و جعل حدیث درباره دیگران، تبلیغات دروغین و سیاست تزویر ،حیله و نیرنگ ،ترویج فسا د،غارت بیت المال، محروم کردن شیعیان از حقوق سیاسی ، اقتصادی، اجتماعی.